طایفه سرابندی (سربندی)در سیستان (قسمت دوم)

در قسمت اول این مطلب گفته شد که "سرابندیان تا حمله چنگیز به ایران، در سربند (اراک) زندگی آرامی داشتند، ولی هنگامی که با قوای چنگیز می جنگند و از او شکست می خورند بیشتر آنان به فارس کوچ می کنند" در ادامه باید به دو موضوع اشاره گردد.
1- ...
در اواخر دوره افشاریه، گروهی از شیراز به اراک کوچ می کنند یا کوچانده می شوند. باید گفت گروهی که از شیراز به عراق (اراک) آمدند، این ناحیه را از پیش می شناختند و سابقه ی تاریخی داشته اند،که شناخت و سابقه تاریخی مهاجرت در دوره مغول می باشد. کوار، در شیراز با گوار در اراک شاید رابطه داشته باشد.
2- علت مهاجرت از سربند اراک به شیراز:
در این مورد باید به سابقه ی قلعه یا شهرک نظامی فرزین اشاره گردد.
همچنانکه در تمام نقاط استان مرکزی،آثار فراوانی از دوره پیش از اسلام و حتی دوران ماد و هخامنشی بجامانده، که نمونه های فراوانی در بخش های فراهان و کزاز و سربند و چرِِِِِّا، از تپه و روستا و شهرک های ویران شده و آتشکده ها که متاسفانه روی هیچکدام کار علمی و تحقیقی بعمل نیامده از جمله شهر های کرج و فرزین و شهر برج.
کرج یا کرح یا کره تا زمان مغولان آباد بوده و در تمام کتب تاریخی و جغرافیایی از آنها شرحی در دست می باشد، که بیشتر این مراکز قدیمی تمدن، در حمله مغولان نابود گردیده است.
در کتاب راحه الصدور و آیه السرور_تاریخ آل سلجوق_ بیش از ده مورد از فرزین نام رفته و همگی، حکایت از آبادی و اهمیت آن دارد.
در حمله مغول، سلحشوران کزاز، سربند و جاپلق همگی تجهیز شده و در قلعه فرزین، اتابک نصرت الدین، اتابک لرستان بحضور سلطان محمد خوارزمشاه می آید و به او پیشنهاد می کند که سپاهیانن لازم و تجهیزات کافی فراهم شده است، که جلوی مغولان را بگیرند، اما سلطان محمد خوارزمشاه این پیشنهاد را نمی پذیرد و از حدود فرزین و کرج(آستانه) از ترس مغولان بطرف مازندران فرار می کند.
ادامه دارد...